در اردیبهشت 1398 نوزدهمین جلد از کارنامه و خاطرات سال 1375 آیت الله هاشمی در سومین سال درگذشت وی با بیش از 840  صفحه منتشر شد. البته شاید این شانزدهمین روزشمار وی به ترتیب سال شماری از سال 1360 بوده باشد. این سال مصادف با آخرین روزهای هشت سالگی دولت سازندگی وی است. از نکات درخور تامل حضور سخت افزارهایی همچون رایانه دستی (لپ تاپ) و تلفن سیار در فضای نوین فناوری کشور و اوج  اجرای برنامه های مناطق آزاد تجاری است. در این مجلد به ده ها سفر و افتتاح هزاران پروژه عمرانی با حرارت خاص و هیجانی پرداخته شده است. نکته قابل تامل آنکه ایشان ردپایی از منتقدان خویش به ویژه گویندگان اصطلاح سراب سازندگی را در یادداشت های خود سهیم نکرده است. وی گزارش های ناقصی از اختلاف های نهادهای انقلابی و احزاب و جریان های همسو و مقابل دولت در انتخابات پنجمین دوره مجلس شورای اسلامی و شدت و ضعف های هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به صورت مه آلود و مبهم ارائه کرده است. از سوی دیگر، تنش های سیاسی و بین المللی ایران و ناهنجاری های روابط ایران و آلمان به طور ناقص مرور می شود؛ از جمله موارد در این موضوع مسئله تمایل نداشتن کشورهای تاثیرگذاری همچون عربستان سعودی و قطر در میزبانی کنفرانس اسلامی به دلیل انفجارهای پایگاه های آمریکایی در زهران و... عربستان سعودی است. این تمایل نداشتن به تدریج جدی تر شده و بر محتوا و اهداف کلان نشست سران در تهران تاثیرگذار شد. مهم تر از همه پاسخ ندادن به این پرسش درباره ابداع  استقراض خارجی از سوی ایشان در یکی از ادوار طلایی فروش نفت است  که چرا بدهی های خارجی باوجود درآمد ارزی هفت-هشت میلیارد دلاری در سال، دست های دولت بعدی را برای هر گونه مانوری بست؟