پژوهش های روان شناسی و تربیتی نشان می دهد آغاز رشد خلاقیت و آفرینندگی در کودکان سن آمادگی و پیش دبستانی است. بازی یکی از اعمال روزمره کودک  و کوششی است که به همه وجود او بستگی دارد. بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی هر کودک محسوب می شود و مناسب ترین راه برای بروز و رشد استعداد او به شمار می رود. در جریان بازی نیروهای ذهنی و جسمی کودک، یعنی دقت، تخیل، نظم و ترتیب، چالاکی و...  رشد می یابند و علاوه بر این، بازی راه کسب تجارب اجتماعی کودک است. کودک از راه بازی می تواند به استعدادها، توانایی ها، خواسته ها، ضعف ها و نکات مثبت و منفی خود پی ببرد و بنابراین با شناخت ویژگی های خود ساخت شخصیتش را تحکیم بخشد. بازی های مختلفی وجود دارد که کودک با درگیرشدن در همه آنها فرصت یادگیری در زندگی روزمره را می یابد. محققان حداقل شش نوع مختلف از بازی را شناسایی کرده اند: