نمی دانم تا به حال فکر کرده اید که مسابقه اتومبیلرانی برایتان جذاب تر است یا مسابقه اسبدوانی. شاید هم فکر کنید این دو تقریبا مثل هم اند. در هر دوی این مسابقات انسانی به عنوان راننده یا سوارکار مرکبی را می راند و سعی می کند زودتر از رقیبان به خط پایان برسد، اما کسانی که با اسب زندگی کرده اند، می گویند تفاوت سوارکاری و اتومبیلرانی فقط در گاز و ترمز و فرمان نیست، تفاوت در جان و روح است. می گویند سوارکار باید با اسبش زندگی کند. باید غم و شادی را از چشم هایش بخواند. باید خستگی و شادابی را از نفسش بفهمد. می گویند سوارکار کسی است که چند متر به خط پایان، دلش با نفس نفس زدن اسبش بلرزد و تصمیم بگیرد، برنده نشود.