از حدود 150 سال گذشته که ایرانیان ناگزیر به گردونه تجدد راه یافته اند، تاریخ نویسی ایرانی هم بر منهاجی نوین پای گذاشته و سنت کهن تاریخ نگاری ما با تکانه های سختی مواجه شده است، اگرچه آن طور که داریوش رحمانیان در گفتار پیش رو تاکید می کند، همچنان ردپای بسیاری از ویژگی های تاریخ نگاری گذشته ما در کوشش های معاصر پیداست. یکی از اصلی ترین خصایص تاریخ نویسی مدرن، ورود مردم در معنای عام به کتاب ها و روایت های تاریخی است. هم سو با تحولات انقلابی و به میدان آمدن مردم در معنای عام آن در عرصه های گوناگون سیاسی و اجتماعی، مورخان هم متوجه حضور این نیروی اصلی و اساسی پیش برنده تاریخ