​​​​​​​سال 1364، کتابی از زنده یاد حمید عنایت با نام «اندیشه سیاسی در اسلام معاصر» ترجمه کردم که همان سال برگزیده جایزه کتاب سال شد. کتابی که به زعم من اگر عنوان برگزیده کتاب سال را هم نمی گرفت، دیده می شد و توجه مخاطبان کتابخوان را به خود جلب می کرد. نکته قابل توجه این است که یک ترجمه دیگر از همین اثر هم از سوی انتشارات امیرکبیر به چاپ رسید و زمانی که این کتاب از سوی امیرکبیر تجدیدچاپ می شد، ترجمه من تازه تمام شده بود و در انتشارات خوارزمی درحال حروفچینی بود. آن موقع من به علیرضا حیدری که مدیر انتشارات خوارزمی بود، گفتم آقا این طور شده و کتاب در انتشارات امیرکبیر مرتب در حال تجدید چاپ است، با تیراژ وسیعی که قیمت مناسبی داشت و همه می توانستند آن کتاب را خریداری کنند و بخوانند. اگر آن موقع هر چاپ را 1000 نسخه فرض کنیم، تا آن موقع 16هزار نسخه از کتاب به فروش رفته بود. حال باید پرسید آیا کتاب رقیب ترجمه من به چشم آمد؟ بله دیده شد، هرچند امروز نسخ آن در بازار نیست، اما کتاب من که خوارزمی چاپ کرد به چاپ هشتم رسید. اکنون این کتاب با چاپ سه هزار و گاهی دو هزار بر جای مانده و تبدیل به کتاب درسی شده است. خلاصه سخن اینکه کتاب برگزیده کتاب سال دیده می شود، هرچند ناشران روی جلد کتاب نمی نویسند که کتاب برگزیده جایزه کتاب سال شده است، اگر ناشر خودش ناشر سال شده باشد، این را ذکر و به نوعی منعکس می کند، اما اگر کتابی برگزیده کتاب سال شده باشد، نمی نویسند، شاید نمی خواهند ریا کنند.