به دستفروش معروف هستند، ولی اخیرا در بحث های اقتصادی شغل دستفروشی عنوانی به نام کسب و کارهای خرد دارد. وقتی صحبت از کسب و کار می شود باید این کسب و کار رسمیت یافته و قوانین برای آن نیز اجرا شود.

دستفروشی مختص شهرهای بزرگ نیست و در تمام شهرها و حتی روستاها افرادی را می بینید که در پیاده رو یا گذرگاه ها بساطی پهن کرده اند یا کالا و جنسی را بر چرخ دستی بار کرده و می فروشند.

 دو چالش اصلی در حال حاضر شغل دستفروشی را با مخاطره مواجه کرده است؛ سد معبر و ایجاد مشکل برای مغازه داران دو چالشی هستند که همیشه تهدیدی برای این شغل به حساب می آیند. در چشم بهم زدنی ممکن است ماموران شهرداری یا حتی مغازه داران و کسانی که حضور دستفروشان را بر نمی تابند، بساط دستفروش را برچینند.

 به این ترتیب صاحب این کسب و کار خرد شاید نتواند درآمدی پایدار برای خود متصور شود. کیفیت کالاهای عرضه شده توسط دستفروشان، نکته دیگری است که مورد تردید قرار می گیرد. اما با این حال بسیاری از افراد از دستفروشان خرید می کنند و از کیفیت و قیمت کالا هم راضی هستند.

 اما بسیاری از فعالان اقتصادی و کارشناسان کسب و کار معتقدند بازار باید اجازه پا گرفتن کسب و کارهای خرد را بدهد و برای این کسب و کارها باید در بازار تقاضا ایجاد کرد. راهکار آن هم ساماندهی تولیدکنندگان خرد و دستفروشان است. با توجه به اینکه سد معبر بیشترین علت اعتراض به دستفروشان است پیشنهادی که برای حل این مشکل ارائه می شود این است که برای دستفروشان مکان هایی در نظر گرفته شود تا هم مزاحمت ها به حداقل برسد و هم دستفروشان بتوانند محصولات خود را به بازار عرضه کنند.

در اصلاحیه ماده 16 قانون بهبود فضای کسب و کار نیز ظرفیت های قانونی حمایت از اینگونه کسب و کارها دیده شده است. بنابراین به نظر می رسد با توجه به ظرفیت های قانونی می توان ساماندهی بازار دستفروشی را اجرا و برای ایجاد و حفظ اشتغال از این کسب و کارها حمایت کرد. دستفروشی برای برخی تولیدکنندگان خرد و تولیدکنندگان صنایع دستی راهی برای فروش و عرضه مستقیم محصول است. کارشناسان با اشاره به این موضوع تاکید دارند زیرساخت هایی ایجاد شود تا آنها نیز بتوانند کسب درآمد کنند. در واقع دستفروشی، فروش بدون واسطه تولیدات خرد است که کسب و کارهای خرد نیز از آن رونق می گیرد.