ذهن انسان کارکرد فریب کارانه ای دارد، گذشته ها را پالایش می کند، درد و رنج هایش را در پستویی پنهان می کند و تنها یک بازنمایی شاد و شیرین را از آنچه بر ما گذشته پدیدار می کند؛ همان چیزی که این روزها بازارش حسابی داغ است و به آن «نوستالژی» می گویند. این کارکرد فریب کارانه موجب می شود همه نگاهی زیبا و ویترینی به گذشته ها داشته باشند؛ برای مثال در چندسال اخیر بازار نوستالژی بازی با دهه 60 شمسی خیلی داغ است. خود دهه شصتی ها این سال ها را همیشه در ترس و واهمه جنگ، موشک باران، زندگی کوپنی، صف نفت و کپسول گاز و مسائلی از این دست می بینند؛ چیزی که به هیچ وجه آن قدر زیبا نبود که حتی بتوان آن را فروخت.