زندگی را دوست داشت. شوقش مثل جوانی بود که اولین بهار عاشقی را تجربه می کند. شوخی های ساده ای همیشه در آستین داشت تا فراموش نکنی بزرگ شده یکی از قدیمی ترین محله های تهران است. یک بار باهم به سراغ خانه قدیمی شان رفتیم؛ گوشه میدان شاهپور، اول خیابان ارامنه. وقتی دوباره توی ماشین نشست «بنجامین باتن» شده بود. برگشته بود به 80 سال قبل. چشمانش پر بود از بهانه مادربزرگی که روزهای کودکی اش را رنگ زده بود. شاید همان روزها بود که نمایشگاه «رنگ های سرزمین مادری ام» را در فرهنگ سرای نیاوران گذاشته بودیم. یک بار وقتی در ایروان بودیم و بعد از نمایشگاهش در موزه ملی ارمنستان، قهوه می خوردیم؛ گفت: ببخشید که کشور