بهار 711 خورشیدی در چنین روزی در تونس متولد شد. اجدادش از اهالی یمن بودند که در سال های رونق و اقتدار اسلام در اسپانیا به آن سرزمین کوچیدند و چندین و چند نسل در آنجا مقیم و ماندگار شدند. اما بعدها که دوران زوال و افول فرا رسید به شمال آفریقا مهاجرت کردند و سرانجام تونس را برای سکونت برگزیدند. نامش ابوزید عبدالرحمن بود، اما به نام نیای بزرگش خلدون، ابن خلدون خوانده شد. پدربزرگ و پدرش مردانی گوشه گیر و عارف مسلک بودند، اما وضع و اوضاع مالی آنان روبه راه بود. عبدالرحمن حداقل تا اوایل جوانی، تقریبا بی دردسر و دغدغه به خوبی تحصیل کرد و علوم رایج آن روزگار را فراگرفت. بسیار باهوش بود و حافظه قوی ای