شکر و سپاس خدای را، ما فارسی زبانان علاوه بر همه نعماتی که رزق و روزی مان شده، زبانی بی نظیر و لطیف و زیبا هم داریم. ما با این زبان می توانیم، ظریف ترین و ژرف ترین معانی و تعابیر احساسی و غیرمادی را در کمال آراستگی بیان کنیم.

 تعابیری که فقط باید فارسی زبان بود تا عمق آن را دریافت و از معنی اش سرمست شد. قصد تخفیف و تحقیر زبان های دیگر را ندارم، ولی ما در ادبیات خود استعاره ها و تشبیهاتی عمیق و راز و رمزهایی داریم که اگر فارسی، زبان مادری خواننده نباشد، برای فهم آنها دچار اشکال می شود. حسرت فردوس و حیات جاودانی و سوز عشق و احساس در آن شعله ور و زنده است. بخشی از حیات حقیقی و انسانیت آدمی است که از دیرباز به این قوم هدیه شده.