پژوهشگاه فرهنگ و هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نتایج موج دوم دیدگاه مردم در خصوص کرونا را منتشر کرده است. موج اول در فروردین ماه و فقط در مناطق شهری و موج دوم در خرداد ماه و در کل کشور انجام شده است. می کوشم که چند یافته مهم ولی جالب این نظرسنجی را نقل و تحلیل کنم.نتایج و تحلیل بخشی از یافته ها بسیار مهم است. نتایج موج دوم به تفکیک شهر و روستا است که در موارد مقایسه فقط شهرها را در نظر گرفته ام.از افراد ساکن شهرها در دو مقطع درباره مدت زمان درگیری با کرونا پرسیده شده است.

 نتایج بسیار واضح است. مردم به طور بسیار معناداری در خرداد ماه نسبت به فروردین به این نتیجه رسیده اند که کرونا ماندنی است. اکنون حدود 60 درصد گمان می کنند که حداقل یک سال و چه بسا بیشتر با کرونا درگیر هستیم، ولی در فروردین این رقم حدود 25 درصد بود. بنابراین مردم پذیرفته اند که کرونا رفتنی نیست، حداقل در کوتاه مدت همچنان باید میزبان کرونا باشند و خود را با الزامات آن هماهنگ کنند. به نظرم این نگاه نسبت به پایداری طولانی مدت کرونا موجب شده است که مردم نسبت به ادامه اقدامات پیشگیرانه و بهداشتی و احتیاطی سختگیری نکنند.

 این نگرش نه فقط محصول عادی شدن کرونا برای مردم است، بلکه خطر ابتلا به کرونا را در خرداد ماه نسبت به فروردین کمتر ارزیابی می کنند.

به نظر می رسد که افزایش مبتلایان و شلوغ شدن بیمارستان ها در برخی استان ها از جمله تهران ناشی از آسان گیری است که در فهم عمومی نسبت به خطرات این بیماری به وجود آمده است. باید پذیرفت که قدری حساسیت زدایی نسبت به این ویروس طبیعی است. چون مردم را نمی توان برای همیشه با رفتار ویژه ای که با آن درگیر هستند، عادت داد. عوارض اجرای محدودیت ها نیز سنگین است. برای نمونه، به جدول زیر نگاه کنید.

 کافی است که گفته شود، تعداد مستاجران کشور در سال 1395، حدود 31 درصد بوده که 27 درصد مردم نگران پرداخت اجاره هستند، یعنی حدود 90 درصد مستاجران چنین نگرانی را دارند. از این رو باید فکری به حال تامین آن کنند و این ممکن نیست، مگر کار و حضور بیشتر در جامعه. به نظر می رسد هر گونه برنامه ریزی برای مقابله با کرونا باید به نحوی در چارچوب نگاه مردم یا معطوف به اصلاح این نگاه صورت گیرد.