«(بار دیگر خداوند مشرکان را به درون فطرتشان متوجه می کند، و در آن مخفیگاه اسرارآمیز وجودشان، نور توحید و یکتاپرستی را به آنها نشان می دهد، و به پیامبر دستور می دهد که به آنها چنین) بگو: چه کسی شما را از تاریکی ها و گرفتاری های خشکی و دریا رهایی می بخشد (در چنین حالی شما از لطف بی پایان او استمداد می کنید، گاهی) آشکارا و با تضرع و خضوع و گاهی پنهانی و در درون دل و جان او را می خوانید (و در چنین حالی فورا با آن مبدا هستی، عهد و پیمان می بندید که) اگر ما را از کام خطر برهاند به طور قطع شکر نعمت های او را انجام خواهیم داد (و جز به او دل نخواهیم بست)»

«(ای پیامبر به آنها) بگو: خداوند شما را از این تاریکی ها و از هر گونه غم و اندوه دیگر نجات می دهد (و بارها نجات داده است) ولی پس از رهایی باز همان راه شرک و کفر را دنبال می کنید (و به ناسپاسی می گرایید.)»