عشقی روزنامه نویس بود و واقعا به کاری که می کرد اعتقاد داشت، اما از اینکه مردم روزنامه اش را نمی خواندند، ناراحت و حتی شاید کمی خشمگین بود، نوشت: «یک مساله که بیش از همه موجب دماغ سوختگی روزنامه نویس است، این است که در ایران تقریبا می توان گفت روزنامه خوان نیست. در طهران که پایتخت مملکت شش هزار ساله است شاید هزار نفر روزنامه خوان نباشد. 

آنهایی که روزنامه می خوانند فقط از مقالاتی که فحش خالی و هتاکی بی منطق داشته باشد خوش شان می آید و هرکس پرت وپلا بنویسد پیش آنها فاضل تر به نظر خواهد آمد.» پاییز 1273 در همدان متولد شد و در تهران تحصیل کرد. زبان فرانسوی آموخت و مدتی مترجم بازرگانی فرانسوی بود. از ابتدای جوانی خودش را با مسائل سیاسی درگیر کرد، اما بعد از جنگ اول جهانی، به ویژه در ماجرای معاهده 1919 با سروده ها و نوشته های تند و تیزش به شهرت رسید.