هرگاه اتفاقات ناگوار رسانه ای می شود و واکنش عمومی را برمی انگیزد، از بلایای طبیعی گرفته تا خودکشی، زن کشی، کودک کشی و شیوع بیماری های واگیردار، مسئله سلامت روانی و ذهنی کودکان نیز کمابیش به مسئله ای مورد توجه تبدیل می شود و پدران و مادران در برابر این سوال قرار می گیرند که این تصاویر ناخوشایند، روایت های دردناک، رنج، مرگ، ترس از تنهاماندن و ترک شدن و... چه اثری روی کودکانشان دارد و چگونه باید به سوالات کودکان در این باره جواب دهند. خصوصا آنکه با وجود اینترنت و شبکه های اجتماعی دیگر نمی توان از سر استیصال و پنهان کاری به انکار و کتمان پناه برد. در مقابل این، روان شناسان و برخی جامعه شناسان راهکارهایی