کلمه «زرنگ» در فرهنگ ها و لغتنامه های معتبری چون لغتنامه دهخدا و فرهنگ نفیسی، از جمله به معنای «چست و چابک و جلدکار و تیز فهم و زیرک» آمده و علامه دهخدا در حاشیه صفحه مذکور نوشته: «گمان می کنم اصل این کلمه «زیرک» است و به ترکی رفته و «زرک» شده و سپس از ترکی به فارسی بازگشته و به آن، صورت جدیدی از فارسی داده زرنگ گفته اند.» روشن است که زرنگ به این معنا، مثبت است و از این نظر همه ترجیح می دهند که هم زرنگ باشند و هم از دید بقیه نیز زرنگ تلقی شوند.  اما در ادبیات کوچه و خیابان روزگار ما تعبیر «زرنگ» و ترکیب برساخته «زرنگ بازی»، یک معنای منفی هم دارد و آن صفت یا ویژگی یا خلق و خوی آدمی است که