درگذشت خانم دکتر بدرالزمان قریب دور از انتظار نبود ولی دانشمندانی نظیر ایشان نمی میرند و همیشه با آثارشان زنده اند. دکتر بدرالزمان قریب جزو کسانی بودند که در طول حیات شان بارها مورد تکریم قرار گرفتند. ما ایرانی ها آدم های خوبی هستیم، خوب به این معنا که قدر کسانی را که واقعا خدمت کرده اند، می دانیم و تا آنجا که می توانیم، می کوشیم از ایشان تجلیل کنیم.

به عنوان قدیمی ترین همکارشان بارها و بارها در مجالس بزرگداشت بدرالزمان قریب سخن گفته ام. ایشان بانویی فوق العاده تاثیرگذار در حوزه ای بودند که تخصص آن را داشتند که همان زبان سغدی است. همه متخصصان این حوزه در ایران در حال حاضر دانشجویان بدرالزمان قریب بودند، ضمن اینکه اگر کسی علاقه مند به کار در حوزه زبان سغدی باشد چه در عرصه بین المللی و چه در داخل ایران، هرگز بی نیاز از رجوع به کار ایشان نیست و همین موضوع نشان از اثرگذاری بالای خدمات بدرالزمان قریب دارد. در طول حیات این استاد بارها مراسم تجلیل بر ایشان از سوی دانشگاه ها، پژوهشگاه، دایره المعارف، مجله بخارا و... برگزار شد و از این جهت خوشحالم که او در طول زندگی اش مشاهده کرد ما قدر او و کارهایش را می دانیم و به اهمیت این آثار واقفیم.

آخرین خاطره من از دکتر بدرالزمان قریب به حدود 10 روز پیش بازمی گردد، آن زمان هنوز به کرونا مبتلا نشده بودند. با ایشان تلفنی صحبت کردم و می گفتم شما چهره ماندگار ایران هستید، اسم تان جزو تلاشگران فرهنگ این سرزمین باقی می ماند و خاطرتان هست که چند بار در مراسم بزرگداشت شما سخن گفته ام.  نمی دانم به واسطه مشکلاتی که پیش از کرونا هم داشتند چقدر متوجه سخنان من شدند اما زمانی که با یکی از بستگان شان که زمان گفت وگوی تلفنی ما در کنار ایشان بودند صحبت کردم، می گفت که وقتی شما صحبت می کردید، او لبخند می زد. یادشان گرامی و راه شان پررهرو.