«برنامه همکاری های جامع (25 ساله) ایران و چین» عنوان متنی است که قرار است توسط مقامات ایران و چین به امضا برسد. در این متن که در 18 صفحه تنظیم شده و به طور غیررسمی در دسترس است، به انواع همکاری های ممکن بین دو کشور (بیش از 100 مورد) اشاره شده است. در تطبیق این متن با آیین نامه «چگونگی تنظیم و انعقاد توافق های بین المللی» که در سال 1371 به تصویب هیات وزیران ایران رسید، نمی توان این برنامه را ذیل «توافقات حقوقی ناشی از روابط بین الملل» که در آیین نامه الزام آور و «دارای آثار و ضمانت اجرایی حقوقی» خوانده شده اند، دسته بندی کرد؛ بلکه باید آن را به تعبیر آیین نامه مذکور یک «توافق نزاکتی» دانست که