«تربت حیدریه» روستاهای پراکنده و دور و نزدیک زیادی دارد. مساله راه یکی از مهم ترین مسائل مردم اینجاست. حتی مثلی از قدیم دارند که می گوید: «یا پول نفت مار بتن یا جاده مار سمد کنن». یعنی یا پول نفت مان را بدهید یا جاده مان را آسفالت کنید. مساله جاده های روستایی در این منطقه در انتخابات مجلس هم اثرگذار است و هر نماینده ای باید کاری در این باره بکند. امورات زندگی در اینجا به این جاده ها وابسته است. چه بسا روستاهای پرجمعیتی که به خاطر جاده بد از معلم خوب محروم مانده اند یا کسانی که جان شان را در جاده های باریک و بی کیفیت گذاشته اند. حالا نماینده تربت حیدریه و دیگرانی دست به تهیه طرح «توزیع قیر رایگان» زده اند. دیگرانی در برابر آن موضع گرفته اند و طرح توزیع قیر رایگان را فسادزا و رانت پرور دانسته اند. از آن طرف، بی طرح و برنامه اساسی، مشکل راه های اینجا حل نمی شود. من پانزده سال است در جاده های بی کیفیت اینجا دارم می روم مدرسه روستاهای مختلف و برمی گردم. سرعت ساخت و ترمیم جاده ها رقت انگیز است. نماینده ها و مسوول ها آمده و رفته اند و این مشکل هنوز هست. من قصد دفاع از طرح توزیع قیر رایگان را ندارم. می خواهم ریشه شکل گیری این طرح را نشان دهم. مثل قدیمی مردمان این منطقه را دوباره ببینید: «یا پول نفت مان را بدهید یا جاده مان را آسفالت کنید». شاید ساده شده این مثل این باشد که یا پول بدهید خودمان قیر بخریم آسفالت کنیم؛ یا خودتان قیر بیاورید آسفالت کنید. هر طور راحت تر است و کم فسادتر.