درعلم تعلیم و تربیت اعتقاد بر این است که ارزشیابی باید در خدمت آموزش باشد و باید سنجش برای یادگیری و سنجش به عنوان یادگیری در کنار سنجش یادگیری به کار گرفته شود و سنجش جزو جدایی ناپذیر فرآیند یاددهی و یادگیری تلقی شود.

به عبارت دیگر ما نیازمند سنجش و ارزشیابی تکوینی هستیم. این نوع سنجش را همه ما در جمع خانواده تجربه کرده ایم، زمانی در دوران کودکی اگر کلمه ای را اشتباه تلفظ می کردیم یا نابه جا به کار می بردیم بزرگ ترها بلافاصله آن اشتباه را اصلاح کرده و کلمه جایگزین را به ما یاد می دادند. در نظام تعلیم تربیت نیز وقتی از ارزشیابی تکوینی صحبت می شود منظور ارائه بازخورد به دانش آموزان برای اصلاح است. به عبارت دیگر هدف ارزشیابی تکوینی نه نمره دادن به دانش آموز که کمک به اصلاح موضوع مورد آزمون و تلاش برای رفع نقطه ضعف هاست.