بر این باورم سکوت و شکستن قلم جفایی بس بزرگ تر از تردید است، چراکه همه قلم به مزدان در تمامی تاریخ بر فراخور حال و خواست اربابان خود وقایع را به میل نفسانی مصادره به مطلوب کرده و همه حقیقت را وارونه به خورد نسل های بعد خود داده اند.

حال می خواهم به امر تو و با یاری ات تابوشکنی کنم و در رسای مردی قلم بزنم که تمامی بودنم با او جزء قرابت و پرورش عشق به تو چیز دیگری یاد نگرفتم و یاد ندارم.

بار خدایا تو را شاکرم که در زندگی ام انسان هایی متقی و پاک اندیش چون شهید حاج داوود کریمی ها را سر راهم قرار دادی تا راه را گم نکنم و سره را از ناسره تشخیص دهم شاهد ادعایم رفتار و قلمفرسایی