علیرضا علوی تبار، فعال و تحلیلگر اصلاح طلب، در یادداشتی که به تازگی در سایت «مشق نو» منتشر شده، با اشاره به دوران پس از جنگ نوشت: «در واکنش به فراگیر شدن تهدید درباره روشنفکری دینی، گرایش قدرتمندی برای پذیرش سرمشق غالب دین شناسی در حوزه های علمیه پدید آمد. آنچه اسلام فقاهتی نامیده می شد، در واقع تاکید بر پذیرش حجیت دین شناسی غالب در میان روحانیون سنتی بود که در آن فقه اهمیت محوری می یافت. دهه نخست انقلاب با تلاش برای ترویج این نوع از دین شناسی و استخراج خط مشی های عمومی از آموزه های علمی آن سپری شده بود. گفتمان غالب در جنگ و درگیری های داخلی نیز بر همین مبنا استوار بود. اما حاصل آن رضایت بخش