مرگ به شکل مطلق در مقابل زندگی قرار ندارد و تماما بر ضد آن نیست، بلکه زندگی را خواستنی تر می کند. در واقع مرگ فرمی برای ادامه زندگی است. این فرم به کرات در ادبیات به شکل راوی مرده مورد استفاده قرار گرفته است. راوی مرده نوعی آشنایی زدایی محسوب می شود. این شگرد جذابیت روایت را دوچندان می کند، زیرا ویژگی بارز آن نامطمئن بودن روایت هایش است که متن را نسبی و تعلیق را بیشتر می کند. داستان «لال ماهی» از مجموعه داستانی با همین عنوان از انتشارات «سیب سرخ» نوشته محمدرضا برابری، با روایت راوی ای مرده آغاز می شود. البته باید گفت موضوع اغلب داستان های این مجموعه مرگ است اما داستان «لال ماهی» با راوی مرده