جعفر پتگر متولد 1299 و درگذشته به تاریخ 28 شهریور 1384، زاده تبریز و از استادان معاصر نقاشی و نگارگری فرش، در ایران بود. از مشهورترین آثار او در نقاشی می توان از رفوگر، قالی فروشان دوره گرد، قهوه خانه امیرآباد، مکتب قرآن، خانه نقاش، مرغ فروش، از اینجا تا ابدیت و شهریار یاد کرد، که در موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می شوند.

جعفر، هر روز ساعت ها روی تخته سنگی در گوشه حیاط می نشست و غرق در تماشای درختان و پرندگان و جوی آب و هلهله همسایگان می شد و از مشاهده این همه زیبایی در طبیعت لذت می برد. وقتی حیاط خانه خلوت می شد، جعفر مدادرنگی ها و دفترکاهی کوچکش را به حیاط می آورد و نقش های ساده ای از مناظر باغچه ها نقاشی می کرد و بعدتر هم پایش باز شد به کارگاه قالیبافی. او 50 سال بعد در نوشته ای از آن ایام چنین یاد می کند:

«همراه پدر و برادر بزرگم، به کارگاه قالیبافی می رفتم. گرچه تلخی اندیشیدن درباره کارگران نوجوان قالیباف، که مجبور بودند به جای تحصیل یا پرداختن به نشاط های متناسب سن شان، به کار و کسب درآمد بپردازند، از همان ابتدا، روح مرا مجروح و آزرده می کرد، ولی جمال نقوش قالی ها مرا به کارگاه می کشاند و ساعت ها با تماشای رنگ ها و طرح های خیال انگیز آنها مات ومبهوت می ماندم و خودم را مشغول تفرج در باغ مصفایی تصور می کردم که حتی شمیم گل های خوشبوی آن را استشمام می کردم؛ و نیز صدای دل انگیز آب ها و نغمه بهشتی پرندگانش را می شنیدم؛ و در نظر من، هر قالی نمایش گوشه ای از بهشت بود؛ و من از سیر و سیاحت در آن بوستان های بی خزان، خسته نمی شدم.» شهریار (محمدحسین بهجت تبریزی) که با پتگر، همشهری بوده و مشترکات ذوقی و هنری بیشتری نسبت به دیگران داشتند، مدتی با استاد هم خانه بودند.  تابلوی خانه نقاش، همین خانه را تصویر کرده است که در تهران، خیابان ری، کوچه آبشار واقع است. انس و الفت پتگر با شهریار، در حدی بود که پرتره ای از او نقاشی کرده است و گهگاه، همراه شهریار، به منزل ابوالحسن خان صبا نیز رفته با ایشان و سایر اهل موسیقی، ملاقات داشتند.