من از نسلی هستم که از کودکی، سه زبانه بودم. در خانه، به آشوری، توی کودکستان و محله فارسی و نزد پدر، انگلیسی حرف می زدم و البته در 6-5 سالگی، سه زبانه بودن گاهی، «گاف» های بسیاری هم داشت که توی کلاس، آقا را به آشوری «رابی»، آموزگار بخوانی و او، آقا، رابی، بروبر، نگاهت کند و بدانی که چه دسته گلی به آب داده ای. به اینها، باید کردی و آذری را هم اضافه کرد که اهل خانه، چون می خواستند بچه ها، ندانند چه می گویند، آنها را به کار می بردند. پدر و مادرم به سبب سال ها زندگی در کردستان و آذربایجان، به زبان و گویش های متعدد آنها، تسلط داشتند. برادر و خواهر بزرگم هم، در سرآب و زرین جوی کردستان به دنیا آمده