انسان ها از طریق تبادل پیام با یکدیگر ارتباط دارند. مهارت برقراری ارتباط به توانایی فرد برای انتقال اطلاعات به دیگران به صورت اثربخش و کارآمد گفته می شود. باید توجه داشته باشیم اثربخش ترین نوع معاشرت به صورت حضوری است و از ایجاد دلخوری پیشگیری می کند.

از زمان شیوع کرونا، میزان استفاده از فضای مجازی و پیام رسان ها بین خانواده ها گسترده تر شد و همین مساله نوع روابط بین فردی را وارد مرحله متفاوت تری کرده است. البته پیش از کرونا نیز افراد از فضای مجازی استفاده می کردند اما با همه گیری بیماری کووید-19 میزان استفاده از ارتباطات اینترنتی به شدت افزایش یافت. به دنبال مجازی شدن معاشرت ها و دیدارها و ارسال پیام ها، دلخوری ها نیز شکل جدیدی را در روابط بین فردی پیدا کرده است.

بیشترین نوع اختلاف ها در پیام های نوشتاری است که بدون لحن است و ممکن است ایجاد دلخوری کند. مساله دیگری که ایجاد شده است رعایت نکردن زمان ارسال پیام یا معاشرت های مجازی و انتظارات افراد از یکدیگر است. افراد ممکن است وقتی یکدیگر را آنلاین می بینند انتظار داشته باشند پیام ارسالی آنها نیز بلافاصله از سوی طرف مقابل خوانده شود. در حالی که ممکن است خطای آنلاین بودن از طریق پیام رسان وجود داشته باشد یا فرد در آن لحظه امکان پاسخ دهی یا حتی شرایط روحی پاسخ دهی را نداشته باشد. در چنین شرایطی فرستنده پیام دلخور می شود و این نوع رفتار را توهین یا بی توجهی ادراک می کند و ممکن است سر این مساله ناراحتی ایجاد شود.

همچنین در برخی روابط، افراد به صورت بیمارگون، مکررا در حال چک کردن ساعت آنلاین بودن یکدیگر هستند و به نوعی یکدیگر را کنترل می کنند. همین مساله نیز باعث سو تعبیر در افراد می شود. همچنین افراد در نحوه ارتباط ممکن است لزوم استفاده از برچسب ها (استیکرها) را ندانند و به کاربردن نابجای آنها باعث ایجاد سوتفاهم شود.

با توجه به مشکلات موجود لازم است تا افراد ابتدا انتظارات خود را از میزان ارتباط و نوع ارتباط با یکدیگر مشخص کنند. توصیه می شود صحبت های مهم به صورت حضوری باشد و اگر امکان این مساله وجود ندارد از تماس تصویری یا از پیام صوتی استفاده شود تا کمترین نوع سوء برداشت در فرد ایجاد و حتما به زمان مناسب توجه شود تا فرد امکان صحبت و گفت وگو را داشته باشد.