در هفته های اخیر موارد بیشتری از مبتلایان به کووید-19 به بیمارستان ها مراجعه کرده اند و در روزهای اخیر به خصوص در تهران، تقریبا جایی برای بستری آنها نمانده است. چرا در کشور ما دریای کووید، آرام و قرار ندارد؟

از انتهای بهمن 98 که اولین مورد قطعی کووید-19 در ایران گزارش شد، تاکنون سه موج افزایش ابتلا به بیماری را شاهد بوده ایم، ولی باید توجه داشت حتی در زمان فروکش کردن نسبی آنها هم بسیاری از بیمارستان های مسوول درمان کووید-19 نتوانستند بخش های بستری مخصوص مبتلایان را ببندند یا حتی تخت های آن را کاهش دهند.  

مهم ترین دلیل را می توان عدم سازگاری با شرایط زندگی در همه گیری عنوان کرد. کنترل همه گیری بیماری های عفونی به محدود کردن چرخش ویروس در محیط نیاز مبرم دارد.

این محدودیت با کم کردن هر نوع تجمع امکان پذیر خواهد بود. متاسفانه هنوز محدودسازی اجتماعی، کاری و تفریحی در کشور ما جدی گرفته نشده در حالی که تجربه کشورهای دیگر و حتی موج اول در کشور ما جلوی چشم مان است که به نتایج بسیار خوبی منتهی شد.

کماکان تعداد قابل توجهی از هموطنان باور ندارند کروناویروس کشنده است؛ چه جوان و سالم، چه پیر و فرتوت! طبق آمار اعلام شده از ستاد مقابله با کرونای پایتخت، حتی در اوج شیوع بیماری، میزان استفاده از ماسک در خیابان ها به بیشتر از 80درصد نرسید و در کنار آن مسافرت های گاه وبیگاه، دایربودن ادارات، بازبودن پارک ها، مراکز خرید، رستوران ها و قهوه خانه ها، استفاده از ماسک را بسیار کم اثر کرده است.

طولانی شدن عالم گیری ویروس و مرگ ومیر موجب عادی شدن آن برای بیشتر مردم و رعایت نکردن موازین بهداشتی شده است؛ بنابراین مهم ترین وظیفه مسوولان اطلاع رسانی مکرر درباره خطرات بیماری و فکر عاجل برای کنترل ویروس است. باید توجه داشت محدودسازی در صورتی موثر خواهد بود که رفتارهای پرخطر به حداقل برسد و مدت زمان آن نیز دست کم به اندازه بیشترین دوره نهفتگی بیماری (دو هفته) باشد.

 تا زمانی که حتی یک بیمار کووید-19 در کشور وجود داشته باشد، باید وضعیت را قرمز فرض کرد. کشور نیوزیلند که موفق ترین تجربه های کنترل همه گیری را داشته است، پس از 104 روز دوباره درگیر این بیماری شد. موج های پیایی کووید-19 منجر به خستگی و ابتلای کادر درمان، استهلاک و ضرر اقتصادی بیمارستان ها و در آینده نزدیک کمبود نیروی انسانی و دارو خواهد شد. پس با این که زمان طلایی گذشته، ولی هیچ وقت دیر نیست!