شنیده ام سخن خوش که پیر کنعان گفت 

فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت

گویا بازی فلک در سوزاندن دل ما همچنان ادامه دارد و قرار است که سهم ما از زندگی، فقط تجربه آه و زاری آن هم از نوع تلخ ترین آن یعنی جدایی از عزیزترین و ناب ترین انسان ها باشد. هنوز باورم نمی شود که زمین بر جای خود ایستاده باشد و روی آن استاد و دانشمندی فرزانه همچون دکتر داود فیرحی نفس نکشد و به ما نگاهی نیندازد و در سینه مرگ آرام گرفته باشد. این زندگی اگر ارزشی برای زیستن دارد به واسطه وجود انسان های شریفی است که به آن گرمی و معنا می بخشند و اکنون گرمی بخش زندگی ما آرام در کنار خدا خفته. 

بر مردم اندیشه دوست ایران تسلیت عرض می کنم؛ روحش جاویدان و شاد باد. 

یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد 

به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد 

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد 

ناله ها کرد در آن کوه که فرهاد نکرد