بارها گفته شده ضرورت ارتقای شهرداری به یک نهاد اجتماعی نه فقط یک شعار که امری بدیهی و روشن است. در سال های اخیر به صورت پراکنده و غیر منسجم به این ضرورت و اهمیت توجه به آن بارها اشاره شده اما به علت اینکه سند یا مانیفستی مشخص برای آن تدوین نشده است، در حد حرف و اظهار نظرهای پراکنده منجمد شده و به لحاظ اجرائی و عملیاتی اقدام جدی و عاجلی که مبتنی و متکی بر اجماع و اتفاق باشد، در این زمینه انجام نشده است. روح کلی حاکم بر این راهبرد پذیرش نوعی پلورالیسم اجرائی است که بر اساس آن ناحیه محوری در صورت و قامت آن نقش می بندد. به عبارتی نواحی شهرداری هسته ها و سلول های این پیکره هستند که در نهایت با رویکردی