در یادداشت های گذشته، به مرور فرازهایی از داستان سیاوش در شاهنامه تا رفتن او به توران زمین پرداختم. چون سیاوش به درگاه افراسیاب گام نهاد، شاه توران چنان شادمان شد که گویی عزیزترین فرزندش از سفری دور و دراز بازگشته است. آن گاه افراسیاب شادمانه گفت دیگر جهان گردان از گردش باز خواهد ماند و به خوابی آرام فرو خواهد رفت؛ از این پس دیگر نه آشوبی خواهد بود و نه جنگی؛ چراکه دیگر روی گیتی از جنگ سیر شده و میش و پلنگ هم زمان به آبشخور می روند. با آرامشی که میان دو کشور برقرار شد، سپاهیان تورانی آماده رزم به خانه های شان بازگشتند و توس که دانست سیاوش به توران رفته، غمگین و آزرده سپاه برگرفت و به نزد