لالایی ها ترانه های عامیانه و کهن ایرانی است که ریشه در فرهنگ و آداب و سنن اقوام گوناگون ما دارد و جزو ادبیات شفاهی و عامیانه محسوب می شود. در گوش کودکان هر گوشه از ایران، لالایی هایی که سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر راه یافته، زمزمه می شود. لالایی ها نوای آهنگین و آرام بخش برای خواب کودکان است و از قدیمی ترین و رایج ترین نوع ترانه های عامیانه محسوب می شود و به دلیل این که در گذشته عمدتا دایه ها این لالایی ها را برای بچه ها می خواندند که اصطلاحا به این دایه ها یا حتی در گویش محلی به برخی مادران لله گفته می شد، این خوانده ها، ترانه ها و آوازها احتمالا «لالایی» نام گرفته است. در این گزارش به اهمیت لالایی در فرهنگ ما و میزان اثرگذاری آن در شیوه های تربیتی و رفتاری کودکان خواهیم پرداخت.