زنده یاد استاد مجتبی مینوی - که 6 بهمن سالروز درگذشت اوست - از جمله ادیبان نامدار معاصر ایران است که شهرت عمده او مرهون متون مهمی از ادب کهن فارسی به شمار می رود که آنها را تصحیح و همراه با تعلیقات و توضیحات به چاپ رسانده است.

بدون شک پس از علامه محمد قزوینی که کتابخانه ای غنی از آثار عمر پربارش برای آیندگان باقی مانده است، مینوی چهره درخشان و ماندنی تحقیقات علمی در ادبیات ایران محسوب می شود و بنابر گفته محمدعلی  جمالزاده: «مجتبی مینوی وجود ذی وجود و پرفیض و برکتی بود و بیم آن می رود که ما دیگر به این آسانی ها نظیر و عدیل او را به دست نیاوریم». بی گمان نام و خاطره مینوی به دلیل کثرت