در پایان آخرین روز آوریل 2019، دو دهه بی اعتمادی دوجانبه؛ بزدلی و ترس تعدادی از رهبران حکومت که متعهد شده بودند اقدام کنند اما در شرایط بحرانی کنترل خود را از دست دادند؛ برخی اشتباهات تاکتیکی مخالفانی که بدون تجربه و تازه کار بودند؛ عدم حضور مشاوران امریکایی در صحنه که «ممکن بود»، تاکید می کنم «ممکن بود» مشاوره های آنها به ایجاد تغییر کمک کند و فشار روس ها و کوبایی ها، تلاش ها برای قیام را در همان روز آغاز آن متوقف کرد. من در همان موقع همه این موارد را در کنار هم بیان کردم به این امید که هم تلاش ها و مبارزات مخالفان در ونزوئلا ادامه یابد و هم سوابق تاریخی به درستی و روشنی ثبت و ضبط شود. طرح اتهامات متقابل، بعد از شکست امری اجتناب ناپذیر است و موارد بسیاری از چنین اتهاماتی به طور مستقیم از سوی ترامپ مطرح شد. اما اشتباه نکنید: این قیام بسیار به موفقیت نزدیک شده بود. باور به چیز دیگری غیر از این، نادیده گرفتن واقعیت ها است که با علنی شدن جزئیات بیشتر در سال های آینده، ابعاد بیشتری از این موضوع روشن خواهد شد. در دوران پس از شکست 30 آوریل، گروه های مخالف به مخالفت های خود ادامه دادند و سیاست امریکا نیز باید ادامه حمایت از آنها باشد و همان گونه که سناتور میچ مک کانل رهبر جناح اکثریت در مجلس سنا اوایل ماه مه به من گفت، عقب نشینی گزینه خوبی نیست. آفرین بر کسانی که جان خود را در ونزوئلا به خطر انداختند تا هموطنان شان را نجات دهند و شرم بر کسانی که باعث ایجاد شک و تردید در این مسیر شدند. ونزوئلا بالاخره آزاد خواهد شد.