برای بسیاری از مخاطبان و سینمادوستان، یادآوری نام عباس کیارستمی، تماشای فیلم یا عکسی از او یا خواندن شعر و نوشتاری به قلمش تداعی کننده مفهوم عمیق تفکر، اندیشه و میل به زندگی است. فیلمساز ژرف اندیشی که فریم به فریم محصولاتش تعقل محور است و مخاطب را به کشف و شهود در گستره جهان هستی دعوت می کند. هیچ فرقی هم نمی کند فیلم هایش قصه گو و مخاطب پسند باشد (خانه دوست کجاست؟) یا از ساختار متفاوت هنری تبعیت کند (شیرین) یا تلفیق عناصر مستند و نمایشی باشد (کلوزآپ) جهان فیلم های او با تفکر و خیال معنا پیدا می کند. جاده، طبیعت و نگاهی ویژه به زندگی و مرگ، امضای شخصیتی آثار کیارستمی است، در واقع این عناصر مولفه