ورزش و به ویژه فوتبال، جایی است که اهل قلم، البته از گونه های ورزشی نویس، مثل ریگ روان، القاب را روی دایره می ریزند: اعجوبه، جادوگر و... مظلوم ترین، اسطوره است که به گفته ای دو تا دریبل می زند و لقب روی سینه اش، حک می شود. حالا دادن لقب های ریز و درشت اعجوبه و جادوگر و جز اینها، پیشکش و حتی تعریف هایی چون روی یک دستمال، دریبل می زند، روی ابرها پرواز می کند و... بماند. فقط تشک و میدان و زمین و رینگ نیستند که اسطوره خلق می کند که خصلت ها و خصوصیت بیرون از این فضا هاست که اسطوره می آفرینند. روایت های بسیار پوریای ولی را خوانده و شنیده ایم.از مادری که برای پیروزی دردانه اش در مصاف با پوریای ولی به دعا می نشیند و پوریای ولی می شنود.