توفان «محرم» در همه شهرها و روستاها می وزد. درختان به احترام نام «حسین(ع)» خم می شوند. صدای طبل عزا در خیابان و کوچه ها می دود.

بوی سیب از سمت کربلا به «مشام» نه! به «شام» می رسد.

و کربلا چیست جز سرزمینی گداخته که می تواند تمام دل های تشنه را سیراب کند.

و کربلا آبروی همه خاک است؛ خاکی که هر ذره آن مهر نماز عاشق ترین بندگان خداست.

و کربلا نخلستانی است که تا هنوز نخل هایش سربریده می رویند و ایستاده می میرند.

و کربلا ابتدای دل هایی است که با عاشورا گره خورده اند.

و عاشورا روز سربلندی انسان است.

و تو خوب می دانی که چرا هر سال در چنین روزهایی خورشید از بلندای نیزه ای خونین طلوع خواهد کرد.