آلبوم «کاکتوس سفید» برای ویلنسل و سازهای ایرانی، اپوس 169، سونات شماره 2 برای ویلنسل، اپوس 44، شماره 2 محتوای شنیداری ای را تشکیل می دهد که برگرفته از فضای نوگرایی در یکصد سال اخیر در موسیقی غرب است. علیرضا مشایخی اصفهان، نوگرای نستوه ایرانی که در اروپا بویژه در اوترخت هلند نزد بهترین موسیقیدانان تحصیل کرده و هویتی تازه را جست و جوگری کرده است، برای عرض اندام نوینی از سطح و درک شعور فرهنگ شنیداری موسیقایی در ایران آن هم از نوع چند فرهنگی تلاش هایی درخور توجه کرده است...! گویی بیان متفاوت از موسیقی کلاسیک غرب که به غلط در ایران جهانی می نامندش! برخی از اهالی موسیقی غرب زده تا جایی که ارجح می دانند نسبت به موسیقی پشتوانه دار آیینی - ملی ایرانی، استاد مشایخی این بار نگاه متفاوت و فلسفی خود را نسبت به استادان پیشین خود در ایران از روزنه ای دیگر مطرح می کند.

آن هم تاسیس ارکستر «موسیقی نو» است با رنگ آمیزی سازهای دو اقلیم از دوقاره. این پیام آوری از نوع مدرنیسم زمزمه هایش از قبل تر یا همزمان با مشایخی در موسیقی ایران پس از کلنل وزیری و هوشنگ استوار که بیشتر از دوره باروک تا قرن بیستم را شامل بود و فوزیه مجد که اختصاصا در مدار مدرنیسم تولید و اجرا کرد شنیده شده بود. آشنایی توده مردم با موسیقی نو و جلوه های گوناگون رسم و راه ارکستر مشایخی تا کنون بوده است و سعی در تنوع سبک در بین آهنگسازان جوان پیشرو در گروه «موسیقی تهران» منجر به تولید چنین مجموعه ای با عنوان، «کاکتوس سفید» شده است. قطعه ای «آتماتیک» که رنگ واره ها جایگزین عادات شنیداری به ملودی شده تا جایی که نهایت انتزاع را جلوه گری می کند.در سونات شماره 2 نیز اندام واره های آتماتیک کلا دراختیار تک نواز (سولیست) ویلنسل صنم قراچه داغی است که بتواند با روحیه و استعداد بداهه پردازی خود، از چهارچوب پارتیسیون مشایخی این بارهم با انتزاع در حد فراتری رخ عیان کند. گفتنی است نقش مدیر هنری و نوازندگی برجسته استاد فریماه قوام صدری در تولید آثار و مجموعه های علیرضا مشایخی را نباید نادیده گرفت.

کاکتوس سفید

رهبری وآهنگسازی: علیرضا مشایخی

ناشر: راوی

 تولید: 1389