یکی از مهم ترین ویژگی های جامعه ایران در طول 150سال گذشته حرکت تناوبی بین سنت و تجدد و قدرت این دو نیرو در هماوردی اغلب تحولات مهم معاصر از جمله انقلاب مشروطه، دوران نوسازی اول، کودتای 28مرداد و نوسازی دوم، انقلاب اسلامی و جنبش های متعاقب آن و نیز تحول بعدی و مستمر و هنوز ساری و جاری، عدم درک درست، همزمان و متعادل از دو رویه بورژوازی تمدن غرب (علم و مدنیت و وجه و صورت استعماری آن) بوده است. ویژگی سوم، جوانمرگی و عدم انباشت و استمرار فعالیت ها، سازمان و سامان های اقتصادی، اجتماعی، صنعتی و فرهنگی است؛ برای نمونه صنایعی که چندین و چند نسل دوام و فعالیت داشته باشد یا بنیاد و نهادهای اجتماعی پر دوام، نداشته ایم.