ازدیاد روزنامه های داخلی و خارجی و همچنین انتشار جراید غیردولتی در دوران مظفرالدین شاه، کنترل هرچه بیشتر محتوای روزنامه ها و همچنین سختگیری در صدور اجازه نامه از جانب وزارت انطباعات را ضروری تر می کرد.

از نقش و حضور شخص شاه نسبت به دوره قبل کاسته شده بود و نظارت را صدراعظم و وزیر وزارتخانه انجام می دادند. حضور صدراعظم هایی چون امین السلطان و عین الدوله و همچنین محمدباقرخان ادیب الممالک -که پس از مرگ اعتمادالسلطنه عهده دار ریاست وزارت انطباعات شد - روزنامه نگاری را با سختی های خاص خود مواجه کرد. در این میان روزنامه نگاران مدام درخواست های مکرر خود زا مبنی بر آزادی مطالب منتشره در نشریات به وزارتخانه ارسال می کردند. این تلاش ها سرانجام و در راستای تلاش دیگر اقشار جامعه برای برقراری آزادی و قانون در ایران عصر قاجار و همزمان با امضای فرمان مشروطیت در 14مرداد1285 نتیجه داد و صدور اجازه نامه در حوزه اختیارات وزارت معارف و اوقاف (وزارت انطباعات) قرار گرفت.