سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد               /                   به دست مرحمت یارم در امیدواران زد

چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست        /    برآمد خنده ای خوش بر غرور کامگاران زد

نگارم دوش در مجلس به عزم رقص چون برخاست         /         گره بگشود از ابرو و بر دل های یاران زد

من از رنگ صلاح آن دم به خون دل بشستم دست            /          که چشم باده پیمایش صلا بر هوشیاران زد

کدام آهن دلش آموخت این آیین عیاری                      /                 کز اول چون برون آمد ره شب زنده داران زد

حافظ