من نمی دارم ز تو درمان طمع    /         درد بر دردم گر افزایی بس است

تا قیامت ذره ای اندوه تو            /          مونس جانم به تنهایی بس است

گر توانایی ندارم در رهت           /            زاد راهم ناتوانایی بس است

گر ز عشقت عافیت می پرسد           /            معافیت چه کنم که رسوایی بس است

دوش عشقش تاختن آورد و گفت            /           از توام ای رند هرجایی بس است

در قلندر چند قرایی کنی               /                 نقد جان در باز قرایی بس است

عطار