​​​​​​​در باب حجاب و عفاف باید یک نگاه نظام مند و شبکه ای مبتنی بر «مدیریت اقناعی» و «ارزش محور» داشته باشیم. ما نیازمند یک طرح تفصیلی و جامع هستیم چرا که مصوبات موجود، ما را به غایت مدنظر نمی رساند.محور نخست «شناخت ماهیت و جوهره حجاب» است. اکنون اختلاف نظرهای ماهوی درباره عفاف و حجاب وجود دارد که باید در مورد آن به فهم و شناخت درست و متحدی برسیم. به نظر می رسد برخی مسئولان و کارگزاران نظام به قدر لازم با این موضوع عمیق مواجه نمی شوند و گاه اظهارنظرهایی از آنان شاهد هستیم که حتی با قوانین ما فاصله دارد.«شناخت وضع موجود جامعه» هم باید مدنظر قرار گیرد. برای این کار پیمایش هایی لازم است. بر اساس پیمایش هایی که صورت گرفته، در جامعه ما 50 درصد افراد حجاب عرفی و 40 درصد حجاب شرعی و قابل پذیرش دارند اما 10 درصد از اقشار جامعه در زمینه عفاف و حجاب رفتارهای هنجارشکن از خود نشان می دهند. متاسفانه ما تاکنون یک مطالعه کیفی در مورد بی حجابی نداشته ایم.

محور دوم «هدف گذاری» است. برخی از تحلیلگران بر این باورند که عفاف باید نقطه ثقل باشد اما هدف گذاری ها با دقت و جزئیات لازم تعیین نشده است و ما مصادیق «زیست عفیفانه» را مشخص نکرده ایم. همچنین زمانبندی اهداف را مشخص نکرده و جغرافیا و فرهنگ های مختلف را در نظر نگرفته ایم.محور سوم «فعالیت ها و اقدامات» است. فعالیت ها و اقداماتی که تا کنون انجام شده سلبی، حاکمیتی، مستقیم، سطحی، ضربتی و کلیشه ای بوده است و نباید انتظار داشته باشیم که با این اقدامات متشتت به نتیجه برسیم. باید اقدامات مان متمرکز شود و به جای اینکه با طرح های خود تمرکز افکار عمومی را به خیابان بکشانیم باید تمرکز را به مراکز تعلیم و تربیت مانند مدارس و دانشگاه ها ببریم.