​​​​​​​ما با یک نگاه سیستمی نیازمند مجموعه ای از سیاستگذاری های کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت در زمینه عفاف و حجاب هستیم. یکی از آسیب های جدی ما دوگانه سیاستگذاری کوتاه مدت و بلندمدت است. 

صحبت از سیاست های بلندمدت، عمیق و ایجابی می کنیم اما این امر به حد کفایت رخ نمی دهد. ما از کار نکرده خود خسته می شویم و به سمت فعالیت های مقطعی و کوتاه مدت می رویم و این فعالیت های شتاب زده عموما مخرب است و ما را به عقب بازگردانده است. 

متاسفانه گاه کارهای بی فایده را تکرار می کنیم. گویا عزمی برای مقابله با کارهای مخربی که صدها بار از آن صدمه دیده ایم، وجود ندارد.در فعالیت های عفاف و حجاب باید «کرامت مردم» و «عاملیت مردم» حفظ شود. کماکان اکثریت مردم با مقوله هایی مانند نجابت و شرافت و حفظ حریم خانواده و... همراه هستند. اگر «کرامت مردم» را بالا ببریم این مباحث بیشتر نهادینه می شود. زنان بر تغییرات اجتماعی تاثیرگذار هستند و اگر از آنان غفلت کنیم مهم ترین تهدید دهه های آینده ما از این ناحیه خواهد بود.

خوشبختانه هنوز خانواده نهاد بسیار مستحکم و مهمی در کشور ما است. «خانواده محوری» بحث مهمی است که حکمرانی ما تکلیف خود را با خانواده مشخص نکرده است و نگاه ما به خانواده انفعالی و جزئی است. لذا باید پیوست خانواده در سیاست ها در نظر گرفته شود.