قلم به دست خسته جانی که عمری دود چراغ خورده بود، در طلیعه روز خبرنگار دلتنگی هایش را زیر گوش کاغذهای کاهی نجوا کرد و دلخوش به پیام ها لختی زیر سایبان خورشید نشست و به چیزهای خوب فکر کرد. به فانوس وجدان که در خاموشان انسانیت، هنوز روشن بود و او می توانست زیر نور آن دستمالی خیس به واژه ها بکشد و کنار سطرهای غریب دلش برای خودش تنگ شود. برای تمام تیترها و لیدهای پنهانی. برای حروف فاش نشده. برای لغات هجی نشده. برای تمام کوره راه ها در اعماق راه های ناهموار خسته خانه ای به نام گیتی...  قلم به دست خسته جان در این روز میمون به رنج های جهان هم فکر کرد و در گوشه ای از یک تحریریه مه آلود چند قطره