به هر گوشه این سرزمین پهناور نگاه کنیم، یک عرصه تاریخی یا اثر ثبتی خواهیم دید. اینکه تراکم بعضی آثار در یک منطقه زیاد است و در منطقه ای کمتر، طبیعی است. بعضی مناطق این فرصت را داشته اند که در کانون تمرکز قدرت های سیاسی در طول تاریخ باشند یا در مسیر بازرگانی قرار بگیرند یا دارای موهبت طبیعی خاصی باشند و در نتیجه محلی برای شکل گیری مراکز تمدنی شوند. با وجود تنوع و گستردگی که مراکز ثبت شده تاریخی و باستانی در کشور دارند و در کنار این آثار پایگاه های میراث ملی و جهانی نیز ایجاد شده اند، نگاه آمایشی به پایگاه ها یکی از ضرورت هایی است که باید به آن توجه شود، چراکه در طول سال های گذشته، بی توجهی به موضوع آمایش و قرار دادن پایگاه ها در مقابل حجمی از ماموریت های غیرهدفمند، تبدیل به آسیب هایی جدی شده است که پایگاه ها را تهدید می کند.