باورش این بود که انقلاب برای رسیدن به پیروزی و بعد برای حفظ خود مجبور به استفاده از خشونت است و با دشمنان سیاسی و عناصر نافرمان نمی شود و نباید به ملایمت رفتار کرد. در کشمکش های منتهی به سقوط رژیم تزاری و پس از آن بیشتر و بیشتر به این باور معتقد شد و تا برپایی حکومت ترور و سرکوب پیش رفت. او و هم حزبی های بلشویکش راه دیگری برای سیطره بر جامعه نداشتند. یا باید قدرت را - که هدف غایی شان بود - واگذار می کردند یا مخالف شان را به هر قیمتی که بود درهم می شکستند. ترور سرخ زاده این باور لنین و همچنین شرایط بی ثبات روسیه پس از انقلاب بود. به نوشته اورلاندو فایجس در «تراژدی مردم» این ترور سرخ نه یک شبه