هر چقدر بیشتر کاری را انجام دهیم متبحرتر می شویم. این نکته در مورد دروغگویی هم صدق می کند.

نکته خطرناک در مورد دروغگویی این است که به مرور زمان باعث تحریف و کاهش درک و فهم فرد از واقعیات و کاهش اعتماد به نفسش می شود. دروغ گفتن به افزایش خطر ابتلا به اضطراب، افسردگی، اعتیاد، کاهش تعاملات فردی، اجتماعی و... و در نهایت به کاهش رضایت از زندگی منجر می شود. دروغگویی موضوعی چندوجهی است اما آنچه که اهمیت دارد انگیزه فردی است که علل و عواملی مانند دوری از عواقب و احساسات بد، رسیدن به پاداش و حس رضایت، تحسین طلبی، اعتماد به نفس پایین، عدم مهارت حل مساله و خلاص شدن از شر موقعیت ناخوشایند و... زمینه ساز آن است. از لحاظ روان شناسی با توجه به حرکات و زبان بدن افراد می توانیم متوجه دروغگویی آنها بشویم. حرکاتی مثل عقب کشیدن یا جمع کردن بدن، عدم برقراری تماس چشمی یا نگاه کردن به گوشه سمت راست بالا یا گوشه سمت چپ پایین یا نگاه کردن به نزدیک ترین خروجی، تغییر وضعیت مداوم سر، پنهان کردن کف دست ها، تغییر نحوه تنفس، تکرار کلمات، لمس یا پوشاندن دهان، تکلم کند، تکرار سوالات قبل از پاسخ دادن به آنها، مکالمات مبهم و... معمولا در زمان دروغگویی رخ می دهند. دروغگوها کم حافظه هستند، سرعت عمل مغز انسان در زمان دروغگویی به علت افزایش فعالیت مغز کاهش می یابد، بنابراین دروغ باعث کاهش قابلیت این عضو در ذخیره و پردازش اطلاعات می شود. کنترل احساسات در زمان دروغگویی کاهش می یابد و به ایجاد تیک عصبی در فرد منجر می شود. اما اعتبار کاملی به این که تشخیص ما قطعا درست باشد نیست، بنابراین تا مطمئن نشده اید به کسی برچسب دروغگویی نزنید. گاهی افراد آگاهی چندانی از تاثیر دروغگویی در زندگی فردی و اجتماعی خود ندارند و بنا به دلایلی مبادرت به چنین عملی می کنند دلایل دروغ هر چه که باشد اگر شخصی در پی کنار گذاشتنش نباشد محکوم به شکست است.