بین احمد کاظمی و مهدی باکری چیزی بیش از یک رفاقت صمیمانه وجود داشت. این دو فرمانده لشکر همراه نیروهای شان در اغلب عملیات دفاع مقدس با هم بودند.

اوج این همراهی در خیبر و بدر بود. در خیبر دو گردان از لشکر نجف و دو گردان از لشکر عاشورا به عمق رفتند تا از پشت سر عراقی ها، طلاییه را آزاد کنند اما هر چهار گردان محاصره شدند و حتی یک نفرشان برنگشت. حالا و در آوردگاه بدر، آقا مهدی غرب دجله بود و حاج احمد شرق آن. باکری اصرار عجیبی به ماندن داشت تا جلوی عراقی ها را بگیرد. حاج احمد اما این طرف دجله نگرانش بود. عاقبت سعید ریاضی پور را که آن موقع یک بیسیم چی 16ساله بود، فرستاد تا از آقا مهدی برایش خبر بیاورد. سعید رفت و در ساحل شرق دجله، قایقی را دید که از آن سمت شط تا نیمه راه آمد اما ناگهان دور خودش چرخید و بعد همراه پیکر آقا مهدی در دجله گم شد.