رویکرد پارادوکسیکال و متناقض آمریکایی ها در جنگ اوکراین، حتی برخی استراتژیست ها وتحلیلگران حوزه امنیتی و سیاست خارجی این کشور را سردرگم ساخته است! شاید در ابتدا تصور شود این دوگانگی منبعث از قدرت پیشبرد یک بازی پیچیده است، اما واقعیت ماجرا چیز دیگری است. به نظر می رسد مقامات آمریکایی قدرت تحلیل و ترسیم مختصات دقیق میدان نبرد در اوکراین را از دست داده اند. دو مقام ارشد دولت آمریکا که متن سخنرانی جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید را دیده اند، به شرط افشا نشدن هویت شان تایید کرده اند که در نشست انجمن کنترل تسلیحات ، جیک سالیوان، تمایل اداره جوبایدن برای گفت وگو با روسیه در مورد چارچوب کنترل تسلیحات هسته ای را روشن خواهد کرد.واشنگتن درحالی به گفت وگو با مسکو تمایل پیدا کرده که اخیرا درپی جنگ اوکراین، رئیس جمهور ولادیمیر پوتین به دلیل افزایش تنش ها میان مسکو و واشنگتن، از واپسین معاهده کنترل تسلیحات اتمی (معاهده استارت) با آمریکا موقتا خارج شد. هرچند روسیه گفته که باوجود خارج شدن از این معاهده، همچنان سقف سلاح های تولید شده هسته ای را رعایت خواهد کرد. اما سالیوان و دیگر مقامات کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا معتقدند که واشنگتن جهت مدیریت خطرات هسته ای ناشی از خروج روسها از پیمان استارت ، ناچار است میزمذاکره با مسکو را با هدف ایجاد یک سلسله ملزومات امنیتی و حقوقی فیمابینی بچیند! این یک گزینه و انتخاب اجتناب ناپذیر برای آمریکایی ها محسوب می شود. مقامات آمریکایی (که خود اصلی ترین ناقض معاهدات تسلیحاتی و هسته ای در جهام محسوب می شوند)، مدعی هستند درصورت پایبندی روسیه به معاهده کنترل تسلیحات هسته ای که تا فوریه 2026‬ اعتبار دارد، آمریکا نیز به این معاهده متعهد خواهد ماند، اما کماکان تاکید دارند که برای «مدیریت خطرات هسته ای» آمریکا برای گفت وگو در مورد چارچوبی جدید و پس از 2026‬ نیز آماده خواهد بود. اما تقابل مستقیم و غیر مستقیم آمریکا و روسیه در جنگ اوکراین، فرامتن مناسبی برای ورود به این گفت وگوها محسوب نمی شود! به عبارت بهتر، یکی از اصلی ترین پیش شرط های مذاکره میان آمریکا و روسیه بر سر التزام به پیمان استارت و ترمیم آن، توقف مداخله گرایی و کارشکنی های محرز آمریکا در میدان نبرد اوکراین می باشد. طی روزهای اخیر، گزارش هایی مبنی بر انتقال سلاح های پیشرفته آمریکایی به ارتش اوکراین از طریق ژاپن و رژیم اشغالگر قدس منتشر شده است. اخباری که حتی در صورت صحت بخشی از آنها، باید در انتظار واکنش خاص روسها باشیم! در چنین شرایطی سخن گفتن از احیای معاهده استارت، توهم پردازی دیگری از سوی اعضای تیم امنیتی و سیاست خارجی جوبایدن محسوب می شود. فراتر از آن، بایدن و همراهانش نشان داده اند که بر خلاف ادعاهای همیشگی خود، برآورد دقیقی از واکنش و رفتار رقبای خود در نظام بین الملل ندارند. این قاعده به صورت خاص در مورد روسها نیز صادق است. معاهده استارت که در سال 2010 میان بارک اوباما و دیمیتری مدودف روسای جمهور سابق آمریکا و روسیه امضا شد، طرفین را به داشتن 1550 کلاهک هسته ای و مستقر کردن 700 موشک و بمب افکن محدود کرده است. البته تاکید شده بود که شرایط نظارت از مکان استقرار این تسلیحات باید برای یکدیگر فراهم گردد.