اساسا به دلیل نبود احزاب قوی و قدرتمند و احزابی که بتوانند در شمایل پلی میان مردم و حاکمیت عمل کنند، کشور با وضعیت و مشکلات امروز مواجه شده است. احزابی که بتوانند مطالبات مردم را تبدیل به برنامه کنند، احزابی که بتوانند برای حکمرانی مطلوب کادرسازی های لازم را صورت دهند، احزابی که بتوانند مطالبات مردم را مدیریت کرده تا بدل به اعتراض نشوند و... است که می تواند بسیاری از مشکلات را حل کرده و کشور را به سمت پیشرفت هدایت کند. به علت همین فقدان است که کشور با چنین شرایط بحرانی مواجه شده است. معتقدم برخی افراد و جریانات مانند علیرضا پناهیان، نقاره را از سر آن می نوازند نه از ته آن. به علت نبود احزاب قوی و قدرتمند است که کشور دچار مشکل شده است. بسیاری از افراد و جریانات که اساسا جمهوری اسلامی و قانون اساسی را برنمی تابند، به دنبال تضعیف احزاب هستند. تضعیف احزاب هم باعث تضعیف نظام و کشور است. همان طور که در هر کشوری، احزاب قوی و قوام یافته، کشور را به سمت توسعه و رشد هدایت می کند.حتی اگر با نگاه قرآنی بخواهیم به موضوع نگاه کنیم، در کتاب آسمانی ما آمده است که حزب الله غالب است و رستگاری در نزدیکی به احزاب ایمانی است. برای مقابله با دشمنان کشور از جمله امریکا نیازمند احزاب قوی هستیم. در کل معتقدم که نبود احزاب قدرتمند است که کشور را با بحران مواجه می کند نه اینکه احزاب مشکل کشور باشند. جریانی در کشور وجود دارند که رای مردم و فعالیت های حزبی را برنمی تابند. معتقدم کسی نمی تواند از مردم سالاری دینی صحبت کند و نقش مردم در شکل گیری اراده سیاسی کشور، نقش مردم در مشارکت سیاسی، نقش مردم در تصمیم سازی و تصمیم گیری سیاسی و نقش مردم در ایجاد حکمرانی مردم را انکار کند. ایجاد چنین نقشی برای عموم مردم هم بدون احزاب ممکن نیست. این احزاب هستند که سازماندهی لازم را ایجاد و دموکراسی را محقق می کنند. کسانی که رشد احزاب و نقش احزاب را در تصمیم سازی های سیاسی انکار می کنند، عملا ضد مردم سالاری و دموکراسی هستند و مگر می شود سخن از مردم سالاری دینی بگوییم بعد نقش احزاب در شکل گیری توسعه را انکار کنیم.