امشب قرار ما ساعت 10:30 چهارراه استانبول، ورزشگاه آتاترک.

9 ماه مثل برق و باد گذشت، حالا این اینتر و سیتی هستند که در تقابل اشک ها و لبخندها، بلیت شانس استانبول را رزرو کردند تا یکی از آنها قهرمانی این فصل را بغل کند.

امسال هواداران احتمالا 2 بار تماشای فینال را تجربه می کنند، تقابل رئال مادرید و منچسترسیتی در فینال زود هنگام نیمه نهایی و حالا دوئل اصلی بین نراتزوری و سیتیزن ها.

تا به اینجای کار همه چیز مطابق میل گواردیولا پیش رفته است. او که این فصل به کمتر از 3 گانه قانع نمی شود، تا به اینجا 2 گام محکم برداشته است، قهرمانی لیگ جزیره را با خونسردی از آرسنال کش رفت، کاپ جام حذفی را هم از منچستریونایتد؛ حالا فقط یک قدم تا کلید طلایی برای فتح کاخ رویایی سه گانه شان باقی مانده است.

میکل آرتتا و اریک تن هاخ که حریف عطش فتح سه گانه پپ نشدند، حالا این اینزاگی و این پپ...

هیچ کس منتظر اینتر در این فینال نبود، اما آنها با سورپرایز همه حالا بعد از 13 سال اینجا هستند تا تجدیدخاطره قهرمانی کنند.

افعی ها همان 13 سال پیش یک بار گواردیولا را که آن سال ها روی نیمکت بارسا می نشست، نیش زدنند و مانع از رسیدن او به فینال شدند تا با شکست بایرن مونیخ در بازی نهایی، امپراطوری کنند. حالا باید ببینیم پپ چه برنامه ای دارد تا دوباره از این سوراخ گزیده نشود.

سیتیزن ها هم حالا در استانبول هستند تا ماموریت خود را به پایان برسانند، قهرمانی در لیگ قهرمانان برای اولین بار، چیزی است که آنها به دنبال آن هستند، احتمالا هم بدون این جام، دو قهرمانی قبلی برای آنها رنگ خواهد باخت. نراتزوری هم چهارمین قهرمانی را هدف گرفته است و امشب سعی می کند تیرش به خطا نرود. آنها بعد از سپری کردن هفته های بحرانی، با روشن شدن موتورشان، تا رده سوم جدول خود را بالا کشیدند و قهرمان کوپا ایتالیا شدند تا فصل خوبی را پشت سر بگذارند.

این دو در حالی امشب به زمین می روند که تا به حال تجربه بازی مقابل هم را نداشته اند اما به طرز جالبی روزگار این روزها شوخی اش گرفته است تا خاطره فینال حماسی لیورپول و میلان در سال 2005 زنده شود، جایی که دوئل یک تیم ایتالیایی با یک تیم انگلیسی در استانبول به برد قرمزهای آنفیلد ختم شد تا در ضربات پنالتی نسخه روسونری پیچیده شود، حالا فینالی دیگر در استانبول باز هم بین یک تیم انگلیسی و ایتالیایی؛ باید دید تاریخ باز هم برای ایتالیا بی رحم خواهد بود یا این بار اینتر این اجازه را نخواهد داد.

شاید تنها نگرانی اینزاگی مصدومیت میخیتاریان بود که حالا با حضور او در تمرینات، پرواز نراتزوری بدون مصدوم در استانبول نشست.

آمادگی فوق العاده سیتی در این فصل شاید باعث شده است تا بسیاری شانس کمی برای قهرمانی نراتزوری قائل باشند اما شاید اینتر تنها چیزی که در این بازی نیاز دارد، اعتماد به خود است. اینتر یا باید بترسد و قربانی ترس هایش باشد یا باید نترسد و به دل شیر بزند تا ثابت کند همیشه همه چیز آنطور که همه فکر می کنند، پیش نمی رود.

احتمالا داستان روبرتو دی متئو همتای ایتالیایی اینزاگی بتواند الهام بخش او در این مسیر باشد تا سیمئونه بداند غیرممکن، غیرممکن است. سال 2012 چلسی دی متئو در ضربات پنالتی بایرن مونیخ یوپ هاینکس را شکست داد و دست خدا را روی سر قهرمانی اش حس کرد.

دی متئو که در نیمه نهایی همان فصل بارسای پپ را شکست داد، با تجربه پیروزی مقابل این مربی، معتقد است که گواردیولا نه تنها پیروز قاطع این نبرد نخواهد بود بلکه او می داند که ایتالیایی ها تا چه حد اهل مبارزه هستند و همین او را می ترساند.

در کنار تمامی میهمانان، رجب طیب اردوغان در ورزشگاه برای تماشای بازی حضور خواهد داشت تا حق میزبانی را کامل به جای بیاورد.

حضور هاکان چالهان اوغلو در ترکیب اینتر، گمانه زنی های زیادی به وجود آورده است که رئیس جمهور ترکیه هم طرفدار اینتر خواهد بود.

همچنین با توجه به انتخابات اخیر و ابقای مجدد ریاست جمهوری او، نیروهای امنیتی بیشتری در ورزشگاه حضور خواهند داشت تا فینال در بالاترین سطح امنیتی خود برگزار شود.

علاوه بر او یحیی توره، روبرتو کارلوس، لوئیز فیگو، کاکا، کافو، کلارنس سیدورف، پیرس، ویتور بایا و اسین قرار است امشب در ورزشگاه حضور داشته باشند.

امسال فوتبال ایتالیا با 3 فینالیست در لیگ های اروپایی یکه تاز بود اما تا به اینجای کار رم در فینال لیگ اروپا مقابل سویا و فیورنتینا در لیگ کنفرانس اروپا مقابل وستهم جام را از کف دادند؛ حالا اینتر تنها بازمانده سریA در رقابت های اروپایی است.

دوئل تیم های انگلیسی و ایتالیایی در فینال های لیگ قهرمانان اروپا 2-2 مساوی است؛ برد لیورپول مقابل رم و این تیم مقابل آث میلان و برد یوونتوس مقابل لیورپول و آث میلان برابر لیورپول؛ حالا باید دید سومین غنیمت به کدام کشور می رسد.